XXVI Niedziela zwykła, rok A

Czym jest powołanie? Powołanie jest darem, ale równocześnie odpowiedzią na ten dar. Jak odpowiadamy na to wezwanie, zależy od bardzo wielu okoliczności, od dojrzałości wewnętrznej osoby, zależy od tego, co nazywamy współpracą z łaską Bożą, umieć współpracować, słuchać i pójść za wezwaniem. Umieć pójść za Jezusem oznacza, że powołanie jest dojrzałe, że się realizuje. Dokonuje się to zawsze dla dobra osoby powołanej i dla dobra wspólnoty. Wspólnota oczywiście ze swej strony powinna umieć odpowiedzieć na powołanie rodzące się w jej środowisku. Powołania rodzą się w:
*          rodzinie,
*          parafii,
które powinny współpracować z powołaniem. Są to środowiska życia, egzystencji ludzkiej. Odpowiedź na powołanie jak również samo powołanie zależy w dużej mierze od świadectwa całej wspólnoty, parafii, rodziny, gdzie się rodzi powołanie. To osoby wspomagają wzrost powołań. To kapłani pociągają swym przykładem młodych i pomagają im odpowiedzieć na zaproszenie Jezusa: ?chodź za Mną?. Ci, którzy otrzymali powołanie powinni dać przykład jak idzie się za Jezusem. ?Dziecko, idź [?] i pracuj w winnicy (mojej)? (Mt 21,28). Tak mówi ojciec z przytoczonej przypowieści do swoich synów. Tak mówi Bóg do swoich synów, do tych, których powołuje w Kościele do służby zakonnej, kapłańskiej. ?Idź [?] i pracuj w winnicy (mojej)? ?  Oto pragnienie pójścia za tym słowem Pana winnicy, który także nas powołuje. Słowo to odzywa się na tylu miejscach ziemi, pośród różnych ludów i narodów, w tylu Kościołach na świecie. Winnica Pańska jest rozległa jak świat, wszędzie, gdzie żyje człowiek stworzony przez Boga i odkupiony przez Chrystusa ? wszędzie gdzie dociera Duch Święty ? wszędzie tam jest słyszane zaproszenie Boga: ?Idź [?] i pracuj w winnicy (mojej)?, słyszą ten głos ludzie młodzi, jak również i starsi, jest to wezwanie osobiste, Pan wzywa imiennie tak jak wcześniej wzywał proroków, apostołów i tych, którzy byli przed nami.