Witam Was bardzo serdecznie. Chciałbym podzielić się z Wami kilkoma informacjami nt. historii Bożego Grobu. Zdjęcia i tekst w językach obcych są dostępne na stronie Kustodii Ziemi Św.
Dzięki wykopaliskom archeologicznym jesteśmy dziś w stanie wyobrazić sobie dość dokładnie topografię Kalwarii. Odkrycia z 1961 r., powiązane z wykopaliskami zrealizowanymi w kilku punktach bazyliki, jasno wskazują, że teren ten był wykorzystywany jako miejsce wydobywania skały (kamieniołom) na budowę domów w mieście od VIII do I w. przed Chrystusem.
Kamieniołom ukazuje się naszym oczom dzięki cięciom widocznym na skale, zrobionym przez robotników a obecnym na całej powierzchni od obecnej drogi chrześcijan aż po Suq. Pewne ich elementy są także dostrzegalne w kaplicy odnalezienia dzrewa Krzyża Św.
Kamieniołom opuszczono w II w. przed Chrystusem a teren został zagospodarowany w postaci małych ogrodów. Skały zaś wykorzystano do wytworzenia grot wykorzystywanych do pochówków. Grób typu piecowego – nazwany grobem Józefa z Arymatei – jest do chwili obecnej widoczny wewnątrz kaplicy syryjskiej. Jego obecność wskazuje, że w I w. ne. teren znajdował się jeszcze poza murami miasta, wiedząc, że religia żydowska nie pozwala na pochówki wewnątrz miasta.
Dane archeologiczne wskazują, że grób Jezusa został wytoczony w pewnym filarze skalnym, odizolowanym od kamieniołomu. Posiadał on niskie wejście, poprzez które można było wejść niemalże na kolanach do przedsionka, wprowadzającego do komory grobowej. Tutaj znajdowała się jedynie jedna półka skalna, wykuta po prawej stronie od wejścia. Prawdopodobnie Józef z Arymatej, właściciel grobu złożenia Jezusa, miał zamiar wykorzystać także dwie pozostałe ściany wewnątrz komory grobowej – zachodnią i południową (od wschodu – wejście, od północy – grób Jezusa), ale wydarzenie Wielkiego Tygodnia przeszkodziły mu z pewnością w ich realizacji.
Budowa nowych murów miejskich w czasach Heroda Agryppy zwiększyły powierzchnię miasta (41-44 po Chr.). Na miejscach świętych chrześcijanie jerozolimscy celebrowali wspomnienia ważnych wydarzeń. Ze względu jednak na niepokoje, poprzedzające pierwszą rewoltę żydowską przeciw rzymianom (66-70 po Chr.), chrześcijanie jerozolimscy opuścili miasto i udali się do Pelli w Dekapolu. Rewolucja zakończyła się krwawą łaźnią. X legion rzymski jeszcze raz zaingeruje podczas wybuchu drugiej rewolty żydowskiej, poprowadzonej przez Szymona Bar Kohbę (133-135 po Chr.). Zakończyła się ona totalnym poddaniem Palestyny i rozproszeniem żydów (diaspora). Jerozolima zaś zostaje poddana kolejnej przebudowie.