Prawo Żydowskie, a więc Prawo, do którego przestrzegania byli zobowiązani Józef i Maryja, traktowało iż kobieta po urodzeniu dziecka wchodziła w stan rytualnej i kultycznej nieczystości, trwający w przypadku urodzenia syna 40 dni, zaś w przypadku urodzenia dziewczynki 80 dni (Kpł 12,4-5). Aby zostać oczyszczonym, należało przynieść przed wejście do Namiotu Spotkania, a w czasach późniejszych do Świątyni jednorocznego baranka na ofiarę całopalną i młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną (Kpł 12, 6). Natomiast kobieta uboga zamiast baranka miała przynieść drugiego ptaka z tego samego gatunku zamiast baranka. I stąd wiemy, że Maryja była uboga, ponieważ, jak podaje Ewangelista: „przyszli aby złożyć w ofierze parę synogarlic lub dwa młode gołębie”. I zazwyczaj w tym kluczu to czytamy, że Maryja i Józef byli zbyt ubodzy żeby ofiarować baranka. Ale czyż Maryja ofiarując swego pierworodnego Syna Bogu nie ofiarowała mu Tego, którego Jan Chrzciciel nazwał „Baranek Boży”?! Otóż, Ta, która była Niepokalana i nie potrzebowała żadnego kultycznego oczyszczenia, złożyła w ofierze przepisanej przez Prawo więcej niż należało: ofiarowała i Baranka, i parę ptaków. Baranka, który nie tylko przez swoją śmierć usunie rytualną nieczystość jednej kobiety, ale Baranka, który gładzi grzech całego świata. Stąd wniosek, iż Maryja i Józef byli bogaci, ponieważ mieli Jezusa; byli „bogaci Jego ubóstwem” (por. 2 Kor 8,9).
br. Szczepan OFM